اختلال هایپرپیگمنتیشن منجر به ایجاد لکه‌های پوستی تیره رنگی می‌شود که غالباً بی‌خطرند، اما از نظر زیبایی مطلوب نیستند. این لکه‌ها در اثر افزایش موضعی تولید ملانین ایجاد می‌شوند. ملانین رنگدانه طبیعی است که تعیین کننده رنگ پوست و موی ما است. ملانین با جذب اشعه UVA و UVB از سلول‌های پوست در برابر اشعه ماورا بنفش محافظت می‌کند. قرار گرفتن در معرض آفتاب، تغییرات هورمونی، التهاب و استعداد ژنتیکی سبب بروز انواع مختلفی از اختلالات هایپرپیگمنتیشن می‌شوند.
روش درمان هایپرپیگمانتاسیون چگونه است؟
تولید ملانین توسط ملانوسیت‌های واقع در اپیدرم پوست و در یک فرآیند پیچیده به نام ملانوژنز صورت می‌گیرد. آنزیم تایروزیناز نقش کلیدی در سنتز ملانین دارد و اکسیداسیون این آنزیم، اولین مرحله از ملانوژنز است. ملانین پس از تشکیل، توسط اندامک‌هایی به نام ملانوزوم، از ملانوسیت‌ها به کراتینوسیت‌‌های مستقر در خارجی ترین لایه پوست منتقل می‌شود.
افزایش تعداد ملانوسیت‌ها یا تحریک آن‌ها منجر به افزایش تولید ملانین و بروز هایپرپیگمنتیشن می‌شود. فتوتایپ‌های تیره پوست بیش‌تر در معرض هایپرپیگمنتیشن هستند.
انواع اختلالات هایپرپیگمنتیشن چه مواردی هستند؟
- کک و مک (Freckles): لکه‌های قهوه‌ای رنگ ریز و مجزا که با قرار گرفتن در معرض آفتاب، در بخش‌های فوقانی گونه‌ها پدیدار می‌شوند.
- Lentigo: ماکول‌های رنگی با لبه‌های مشخص که رنگ آن‌ها می‌تواند از قهوه‌ای روشن تا سیاه متغیر باشد. این لکه‌ها در اثر افزایش سن یا تابش خورشید ایجاد می‌شوند.
- هایپرپیگمنتیشن پس از التهاب (PIH): لکه‌های صورتی، قرمز یا قهوه‌ای که پس از آسیب پوست یا سوختگی ظاهر می‌شوند. افراد مبتلا به آکنه های التهابی بسیار مستعد ابتلا به PIH هستند. بروز التهاب در اپیدرم باعث تحریک ملانوسیت‌ها و افزایش تولید ملانین می‌شود. اگرچه لکه‌های PIH غالباً به طور طبیعی ناپدید می‌شوند، اما همیشه بهتر است مورد بررسی و درمان قرار گیرند.
- ملاسما و کلوزاما: لکه‌های بزرگ به رنگ قهوه ای روشن و متوسط و با لبه‌های تیره رنگ که اغلب در صورت زنان باردار (melasma) و غیرباردار (chlaosma) ظاهر می‌شود. این لکه‌ها معمولاً در اثر تغییرات هورمونی ایجاد می‌شوند و با قرار گرفتن در معرض آفتاب شدت آن‌ها به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. لکه‌های ملاسما علاوه بر صورت، در گردن، جناغ سینه و بازوها نیز پدیدار می‌گردند.
مطالعات بافت شناسی نشان داده است ملاسما سبب افزایش رنگدانه‌های اپیدرمی، بزرگ شدن ملانوسیت‌ها و افزایش تعداد ملانوزوم‌ها می‌شود.
روش های درمان ملاسما چیست؟
برای درمان ملاسما از داروهای مختلفی به صورت موضعی، خوراکی و تزریقی استفاده می‌شود. درمان رایج ملاسما با استفاده از هیدروکینون، ترتینوئین و کورتیکواستروئیدها انجام می‌شود. اخیراً استفاده از ترن‌اکسمیک و گلوتاتیون در درمان ملاسما بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. با این همه، تلاش برای یافتن داروهای موثرتر با استفاده از انواع ترکیبات موثر مصنوعی و طبیعی ادامه دارد.
درمان‌های غیردارویی ملاسما عبارتند از استفاده از لایه‌بردارهای شیمیایی (chemical peels)، میکرونیدلینگ (microneedling)، فرکانس رادیویی (radiofrequency) و لیزر. این روش‌ها به عنوان درمان اصلی و هم به صورت درمان مکمل در مدیریت ملاسما به کار گرفته می‌شوند. بررسی‌ها نشان داده‌اند، درمان‌های ترکیبی (combination therapies) نتایج بهتری را نسبت به روش‌های درمانی مجزا به همراه می‌آورنددارند.
ملاسما در بین افراد با پوست تیره شیوع بالاتری دارد. در حالی که تقریباً فقط 8،8٪ از زنان با نژاد لاتین مبتلا به ملاسما هستند، 40٪ از مردم در جنوب آسیا از ملاسما رنج میبرند.
تاثیر محصولات ملاین در درمان هایپرپیگمنتیشن
محصولات MELINE برای درمان ملاسما و کلوازما در انواع مختلف فتوتایپ‌های پوستی ازKaucasian تا Ethnic ارائه شده است. این محصولات با مهار اکسیداسیون تایروزیناز، از سنتز ملانین جلوگیری می‌کنند و باعث کاهش رسوب ملانین در اپیدرم می‌شوند.
MeLine Caucasian Skin و Meline Ethnic Skin دو محصول ارائه شده برای درمان ملاسما در فتوتایپ‌های پوستی مختلف هستند. سینرژی مواد موثر موجود در این محصول سبب مهار فعالیت هورمونی در ملانوسیت‌ها، کنترل فعالیت رادیکال‌های آزاد، بهبود وضعیت بافت اپیدرم، مهار فعالیت تایروزیناز و تحریک بازسازی اپیدرم برای از بین بردن پیگمنت‌های رسوب یافته در سلول می‌شود.